φερ(ρ)ιτίνη

η, Ν

(βιοχ.) μη πορφυρική χρωμοπρωτεΐνη που απαντά στον σωλήνα και στο ήπαρ τών ζώων καθώς και στον μυελό τών οστών και η οποία αποτελεί τη μορφή με την οποία ο οργανισμός αποταμιεύει σίδηρο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. διεθνούς επιστημον. όρου, πρβλ. αγγλ. ferritin < λατ. ferrum «σίδηρος» + κατάλ. -ite + κατάλ. -in τής χημ. ορολογίας].